Peckoltia compta “L134”

Order: Siluriformes
Onderorder: Loricarioidei
Familie: Loricariidae
Onderfamilie: Hypostominae
Geslacht: Peckoltia
Soort: Peckoltia compta, de Oliveira, Zuanon, Rapp Py-Daniel & Rocha, 2010

Deze kleine pleco is altijd een grote favoriet geweest in de aquariumhobby, omdat het een gemakkelijk te houden vis is met een prachtig patroon.

Op een witachtige tot gele basiskleur zijn veel zwarte banden, kronkels en stippen zichtbaar. Deze soort heeft een zeer variabel patroon dat meestal meer brede banden en een meer gele basiskleur heeft op jongere leeftijd en dat complexer en uit elkaar valt naarmate ze ouder worden. Er zijn ook enkele verschillen in lokale vormen met betrekking tot het patroon. Zo zijn de volwassen plecos die uit de Rio Jamanxim komen veel meer gevlekt dan de plecos uit de Rio Tapajós.

In de hobby is deze pleco ook bekend onder de naam Leopard Frog pleco.

Met de beschrijving van de soort verzamelden ze exemplaren van twee verschillende locaties; Rio Tapajós en Rio Jamanxim. Beide zijn rivieren met helder water.
De Rio Tapajós is een van de grote zijrivieren van de Amazone.
Hier leven ze in matig tot snelstromend water, met een rotsachtige bodem. De vis is vaak te vinden op rotsen, in verrassend stil water.

De meest geëxporteerde "L134" komen uit de Rio Tapajós.

De Peckoltia compta is een omnivoor en eet alles.

De mond van deze soort vertoont een vrij puntige vorm met niet zulke grote tanden. Die tanden kunnen niet in een bepaalde categorie worden geplaatst, aangezien ze kenmerken van zowel een herbivoor als een carnivoor vertonen. Vissen met een gemengd dieet zoals "L134" worden omnivoren genoemd, aangezien ze niet kieskeurig zijn als het gaat om een ​​bepaald type voedsel en alle soorten ongewervelden, dode vissen, algen, waterplanten, biofilm enzovoort eten.

In gevangenschap kunnen ze gevoerd worden met allerlei soorten geproduceerd voer maar ook natuurlijk visvoer. Van bevroren artemia, muggenlarven, krill etc. tot droogvoer zoals granulaat, pellets en zinkende vlokken, alles wordt goed gegeten. Het is belangrijk om zowel groenvoer als dierlijke eiwitten te voeren.

Wij voeren onze "L134" voornamelijk met Insect soft granulaat, Dr. Bassleer Biofish Food Garlic en Dr. Bassleer Biofish Food Green.

Een aquarium voor "L134" hoeft niet zo groot te zijn, aangezien deze soort ook niet te groot wordt. In een aquarium met 80 - 100 cm kunt u met succes een groep van 5 - 6 stuks houden.

Het is mogelijk om deze soort met andere soorten in hetzelfde aquarium te houden. Het is een rustige soort en is vreedzaam tegenover soortgenoten of andere soorten.
Maar pas op voor grotere en grovere soorten, de "L134" is gemakkelijk te verstoren en voelt zich snel ongemakkelijk, dan verstopt hij zich veel en u ziet hem dan heel weinig.

Naast een goede waterkwaliteit en een hoog zuurstofgehalte is het ook belangrijk om voldoende schuilplaatsen in het aquarium te hebben. Dit kan eenvoudig worden gemaakt met legholen, stenen of platen. Ook zacht hout is belangrijk omdat deze plecos ervan zullen eten.
In tegenstelling tot de meeste adviezen, heeft deze soort niet zo'n sterke stroming nodig, omdat ze in het wild vaker worden aangetroffen in riviergedeelten met minder stroming.

Bij het bepalen van het geslacht van Peckoltia compta "L134" zijn het vooral de secundaire geslachtskenmerken die het onderscheid gemakkelijk maken.

Vanaf de zijkant zien we dat de lichaamsvorm al veel zegt over het geslacht van deze plecos. De man, bovenaan, toont een platter lichaam. de vrouw toont een hoog en rond lichaam. Dit is natuurlijk weer beter zichtbaar, wanneer het vrouwtje eieren heeft.

Het hoofd van de man lijkt van opzij bekeken iets langer te zijn. Ook is de punt van de snuit breder dan die van het vrouwtje.

Zowel de man als de vrouw vertonen geen odontodegroei op de snuit.

De kieuwen kunnen bij beide geslachten bedekt zijn met lange odontodes. In dit geval vertoont het vrouwtje zelfs langere odontodes dan de man. De odontodes van de mannetjes lijken iets dikker te zijn.

De odontodes op de borstvinnen zijn bij beide geslachten ook vrijwel gelijk en kunnen niet echt als geslachtsindicator worden gebruikt.

Het geslacht Peckoltia staat bekend om de "harige" staarten van mannetjes. "L134" toont ze niet altijd echt uitgesproken. Bij nadere beschouwing kunt u zien dat de man langere odontodes aan de zijkanten van de staart heeft. De lengte ervan is over het algemeen vrij individueel en zijn soms echt prominent, maar soms ook niet echt zichtbaar bij mannetjes.

De snelste en makkelijkste manier om het geslacht van deze soort te bepalen is door van bovenaf te kijken. Mannetjes hebben een groter hoofd en hun breedste lichaamsdeel rond de schouders. Vrouwtjes hebben een totaal andere vorm. Een kleiner hoofd wordt gevolgd door een robuust en gebogen lichaam. Het breedste deel zit in de buikstreek tussen de borst- en buikvinnen.

Het hoofd van mannetjes is over het algemeen gewoon groter en breder vergeleken met de rest van het lichaam. Dunne vrouwtjes zijn soms wat lastiger te seksen, maar het kleinere hoofd is een goede indicator voor een vrouw.

Het geslacht beoordelen op basis van alleen de papilla is in het geval van Peckoltia compta niet altijd succesvol, aangezien mannetjes een vrij grote en ronde papil kunnen vertonen. Maar de vorm van de papilla is niet de enige indicator. Vrouwtjes vertonen gele stippen rond de papil, die bij mannetjes ontbreken.

Kweken lijkt ofwel heel moeilijk of heel makkelijk te werken, afhankelijk van de kweekgroep. In onze ervaring kweken nagekweekte exemplaren vaker gedurende het jaar, terwijl wilde exemplaren meestal in de herfst paaien.

Deze pleco's kweken in legholen en de man zorgt voor de eieren.

We gebruiken voor deze pleco veel verschillende legholen; rond, vierkant en driehoekig. Zo kunnen ze zelf hun eigen leghol kiezen welke ze het fijnste vinden.