Leporacanthicus heterodon

Order: Siluriformes
Onderorder: Loricarioidei
Familie: Loricariidae
Onderfamilie: Hypostominae
Geslacht: Leporacanthicus
Soort: Leporacanthicus heterodon, Isbrücker, & Nijssen, 1989

Als waarschijnlijk een van de kleinste Leporacanthicus-soorten, wordt heterodon maximaal 20 cm groot. Meestal blijven ze ongeveer 5 cm kleiner. L. heterodon heeft een platte lichaamsvorm en een lange, puntig hoofd. Typisch voor het geslacht heeft hij de twee "vampier"-achtige tanden, waaraan hij de naam "vampierpleco" dankt. Hoewel mannetjes odontodes kunnen vertonen van de kop tot aan de staart, is hun hele lichaam bedekt met een slijmerig slijm, waardoor het soms moeilijk is om deze soort te vangen.

De algehele lichaamskleur kan variëren van goudbeige, bruin tot bruingrijs. Er zitten zwarte vlekken over het hele lichaam en de vinnen.

Deze soort wordt vaak aangeduid als "L172" of "L172b", wat fout is aangezien dit een soort van het geslacht Ancistrini beschrijft.
Daarnaast wordt het ook wel golden vampire pleco genoemd.

Leporacanthicus heterodon is endemisch in de Rio Xingu in Brazilië. Daar leeft hij in snelstromende, rotsachtige biotopen met warm water en veel zuurstof. Er kunnen watertemperaturen van meer dan 30 °C worden gemeten.

Deze soort is carnivoor (vleeseter) en voedt zich in de natuur voornamelijk met slakken, kreeftachtigen en andere ongewervelden. Met hun puntige tanden kunnen ze spleten van steen en hout openbreken of zelfs de schelpen van slakken en mosselen.

In gevangenschap is de Leporacanthicus heterodon niet kieskeurig. Hun hoofddieet moet gebaseerd zijn op eiwitten. Levend, bevroren en droog voedsel worden allemaal geaccepteerd door deze soort.

Wij geven de voorkeur aan het voeren van Futterdose Snail soft granulaat en EBO Mossel soft granulaat.

Omdat deze soort niet erg groot wordt, heeft hij niet veel ruimte nodig. Aquariums vanaf 100 cm lengte zijn ideaal voor een groep van 3 - 4 exemplaren. Mannetjes zijn agressief naar elkaar en hebben daarom voldoende schuilplaatsen nodig, zoals stenen, hout en legholen. Een goed filter, een sterke stromingspomp en een luchtsteen zijn noodzakelijk om ze gezond te houden. Licht is niet nodig, omdat ze vooral 's nachts of tijdens het eten actief zijn. Als substraat kan alles van zand tot grind worden gebruikt.

Het water moet warm zijn, met ongeveer 27 - 30 °C. Wekelijkse waterverversingen van 50 - 80 % worden door Leporacanthicus heterodon zeer op prijs gesteld. Omdat deze soort uit de Rio Xingu komt, is licht zuur en zacht water ideaal voor hen. Dit kan worden bereikt met osmose- of turfwater. Ook catappa bladeren of elzenproppen doen goed werk.

Leporacanthicus heterodon kan zowel met alleen zijn eigen soort worden gehouden, of in gezelschapstanks. Omdat Leporacanthicus agressief kan zijn, moet men ervoor zorgen dat ze niet samen met te gevoelige vissen worden gehouden, die beschadigd kunnen raken door de puntige tanden van L. heterodon.

Het bepalen van het geslacht van Leporacanthicus heterodon is over het algemeen niet zo moeilijk.

Vanaf de zijkant kunt u zien dat de man wat platter en langer is. De vrouw lijkt hoger te zijn, vooral als ze vol eieren zit. Er is ook een klein verschil in kleuring te zien. Zoals bij de meeste Leporacanthicus hebben mannen de neiging wat contrastrijker te zijn en vertonen ze daarom een ​​meer goudbruine basiskleur, terwijl vrouwen wat meer grijsachtige kleuren vertonen.

Normaal gesproken onthult het hoofd veel over het geslacht van een bepaald Leporacanthicus-exemplaar. In het geval van L. heterodon is dit iets anders. Zowel de man als de vrouw hebben een lang en puntig hoofd, wat het geen indicator maakt voor het geslacht.

Odontodes zijn te vinden bij beide geslachten. Mannen hebben over het algemeen iets langere kieuwen en zijn ook stekeliger aan de zijkant van de snuit.

De odontodes op de borstvinnen zijn over het algemeen een goede indicator. Mannen hebben ze langer met meer uitgesproken haken aan de uiteinden dan vrouwen.

Ook op de staart zijn mannen vaak stekeliger dan vrouwen.

Van bovenaf is ook bij deze soort het geslacht het makkelijkst te bepalen. Vrouwtjes hebben een breder lichaam met meer rondingen en zijn over het algemeen niet zo uitgerekt als mannetjes. Mannetjes hebben vrij lange borstvinnen.

Als we de hoofden van bovenaf bekijken, zijn de enige echt opvallende verschillen de bredere opening tussen de ogen van het vrouwtje en de over het algemeen meer puntige randen van het hoofd van de man.

Zoals het typerend lijkt te zijn voor Leporacanthicus, vertonen ook het heterodon vrouwtje gele stippen rond de genitale papil. Verder delen beide geslachten een vrij vergelijkbare papilvorm.

Net als elke andere pleco, kweekt ook de Leporacanthicus heterodon in legholen. De eieren en larven worden beschermd en verzorgd door de vader.

Als u de L. heterodon wilt kweken, kunt u het beste een groep van 4 - 8 exemplaren nemen. Die moeten samen in een groot aquarium met voldoende schuilplaatsen worden gezet. De dieren moeten nu op kweekparameters worden gehouden (temp. 30 °C, e.c. onder 200 mS). Nu is het belangrijk om de dieren goed en eiwitrijk te voeren. Dit kan met eiwitrijke korrels of bevroren voer zoals mosselen, artemia en krill.

De vrouwen worden al snel ronder en de mannen zouden actief met hun borstvinnen moeten gaan waaieren in hun holen. Zodra u een potentieel koppel ziet dat geïnteresseerd is in elkaar, is het beter om ze te scheiden in een kleiner kweekaquarium. Op deze manier is de kans groter dat de man en vrouw actief met elkaar bezig blijven en niet gestrest raken door andere aquariumbewoners.

Wij geven de voorkeur aan vrij kleine aquariums met een volume van ongeveer 60 liter. Dit hangt natuurlijk af van de grootte van de kweekdieren. Ons koppel kweekte met een grootte van ongeveer 12 - 14 cm.

Om een ​​optimale kweekbak in te richten, hebben wij een HMF - filter met luchthevel geplaatst. Het is goed om hem zo sterk mogelijk aan te zetten. Vervolgens hebben wij twee ronde legholen toegevoegd aan het aquarium met een diameter van ongeveer 6 -7 cm en een lengte van 24 cm. Bovenop de legholen hebben we stenen leien toegevoegd om een ​​dak te bouwen over de ingangen van de legholen. De stromingspomp moet zo worden bevestigd dat de stroming het water naar de ingangen van de legholen blaast. Een extra luchtsteen zorgt ervoor dat lucht rechtstreeks in de stromingspomp blaast. Op die manier is het water in de bak constant in beweging en zeer zuurstofrijk.

Als de dieren nu 1 - 2 keer per dag gevoerd worden en er regelmatig grote waterverversingen met deels osmosewater worden gedaan, is het meestal slechts een kwestie van tijd tot het koppel paait. Naar onze mening is het de eerste keer die het moeilijkst is. Daarna kweekt het koppel meestal met minder stimulatie en soms zelfs in kraanwater, zolang het koppel maar harmonieert.

Het tunnelen (samen in een leghol) duurt meestal 2 - 3 dagen. Als een koppel bijna eieren legt, kunt u zien dat het vrouwtje achteruit in het leghol zit, met het hoofd uit het leghol kijkend. Leporacanthicus heterodon kweekt meestal in die positie, vergelijkbaar met Leporacanthicus triactis "L91". Kort voordat ze eieren leggen, bibberen beide dieren ook.

De eieren zijn niet zo talrijk, omdat de dieren over het algemeen niet zo groot zijn. Een partij kuit met 12 - 50 eieren zijn normaal. De larven komen na 6 - 7 dagen uit. In sommige gevallen gooit de man de eieren uit het hol. In dat geval moeten ze kunstmatig worden opgekweekt, wat normaal gesproken zonder problemen kan, zolang de eieren ouder zijn dan 3 dagen.

De larven zijn relatief klein en voeden zich ongeveer een week met hun dooierzak. Daarna kunnen gemalen korrels worden gevoerd. Ze ontwikkelen zich het beste als ze worden grootgebracht in een kweekbak, die altijd schoon moet zijn en waar de baby's zich kunnen verstoppen. Een stukje keramiek werkt hiervoor goed. Door ze 2 keer per dag te voeren, groeien ze sneller. Helaas is deze soort ook een erg langzame groeier en kan het meer dan 1,5 jaar duren voordat ze 4 cm lichaamslengte bereiken.

Isbrücker, I.J.H., & Nijssen H. (1989).
Diagnose dreier neuer Harnischwelsgattungen mit fünf neuen Arten aus Brasilien (Pisces, Siluriformes, Loricariidae).
Die Aquarien- und Terrarienzeitschrift (DATZ), 42 (9): 541 - 547