Leporacanthicus triactis “L91”

Order: Siluriformes
Onderorder: Loricarioidei
Familie: Loricariidae
Onderfamilie: Hypostominae
Geslacht: Leporacanthicus
Soort: Leporacanthicus triactis, Isbrücker & Nijssen & Nico, 1993

De Leporacanthicus triactis "L91" is gemakkelijk te herkennen aan zijn oranje vinnen. Zijn lichaam is meestal donkerbruin tot zwart van kleur.
In uitzonderlijke gevallen is de gehele rug-, vet- en staartvin ook oranje van kleur. De meeste vissen hebben een stippenpatroon in de rugvin, maar er zijn ook veel exemplaren die helemaal geen markeringen in de vin hebben. Bij stress vertonen ze een heldere grijsachtige kleur met donkere vlekken.
Naarmate de vis ouder wordt, wordt hij meestal donkerder van kleur. Soms verdwijnt de oranje kleur zelfs bijna volledig van de vinnen.
De vetvin is niet verbonden met de rugvin.
Met zijn volwassen grootte van ongeveer 30 cm is de "L91" een van de grootste in het geslacht Leporacanthicus.

In de hobby wordt hij ook wel Three Beacon Pleco of Orange Seam Vampire Pleco genoemd.

Het geslacht Leporacanthicus staat bekend om middelgrote plecos met konijnachtige tanden. Lepos betekent konijn in het Grieks.

In de natuur leeft de Leporacanthicus triactis "L91" in stroomversnellingen en snelstromende beken in de Rio Orinoco. Hier is hij te vinden tussen rotsspleten of drijfhout. Er is veel stroming en dus zuurstof in het water.

Leporacanthicus, en dus ook "L91", hebben tanden waarmee ze scheuren in stenen, hout, slakkenhuizen en mosselen openmaken. Het zijn carnivoren (vleeseters) en zouden daarom een ​​eiwitrijk dieet moeten krijgen bestaande uit schelpdieren, garnalen, mosselen en visvlees. Ze schrapen ook over hout, maar dit is geen onderdeel van hun hoofddieet en hout is niet nodig voor de gedijen van deze soort.
De L. triactis zal ook vegetarisch voedsel tussendoor eten. Je kunt ze daarom soms wat groenvoer aanbieden. Het is een makkelijke eter die eigenlijk alle soorten visvoer goed accepteert.

Wij voeren ons koppel voornamelijk met Snail soft granulaat en Mossel soft granulaat. Daarnaast voeren we ook harde Mossel sticks en Shrimp sticks zodat ze hierop kunnen knagen.

De minimale lengte van het aquarium moet 150 cm zijn.

Het is een groter L-nummer voor de grotere aquaria. Denk aan een aquarium van 150 - 200 cm voor 1 - 4 dieren. De "L91" moet voldoende schuilplaatsen in het aquarium hebben.
Ze zijn vreedzaam met de meeste andere vissen. Mannetjes kunnen territoriaal en agressief zijn naar elkaar, dus er moeten voldoende schuilplaatsen in het aquarium zijn, naast ruimte, als u een groep wilt houden. Het is raadzaam om meer schuilmogelijkheden te hebben dan het aantal vissen. De meest vreedzame manier om deze soort te houden, is in koppels van beide geslachten.
De temperatuur moet tussen de 26 - 30 °C liggen. Hoge zuurstofvoorziening moet worden toegepast met stromingspompen en luchtstenen.

Als u "L91" nauwkeurig bekijkt, zijn de verschillen vrij gemakkelijk te zien. Laten we beginnen met de kleuring:

Zowel mannen als vrouwen vertonen een grijze grondtoon, die afhankelijk van de stress feller of donkerder is. Mannetjes hebben de neiging om wat meer contrastrijke vlekken te hebben dan vrouwtjes.
Het oranje in de vinnen is echt individueel van exemplaar tot exemplaar en er is slechts een heel lichte trend, waarbij mannetjes meer oranje tonen: zeker geen goed kenmerk voor het bepalen van het geslacht!

Van de zijkant gezien lijken beide geslachten op elkaar, hoewel het mannetje de neiging heeft een hogere en massievere neus te hebben. Ook goed zichtbaar vanuit deze positie zijn de odontodes in het kieuwgebied, zoals overal op het hoofd.
Mannetjes zijn meer stekelig op de kop en hebben langere odontodes, maar !let op! vrouwtjes hebben ook odontodes op de harde stralen van de borstvinnen en kunnen ook stekelig zijn op het lichaam tot aan de staart.

Van bovenaf is het bepalen van het geslacht de veiligste en gemakkelijkste manier bij deze soort. Vrouwtjes hebben een puntig, driehoekig hoofd, terwijl mannetjes bredere snuiten hebben. Normaal gesproken laten vrouwtjes al heel vroeg een volle buik zien, omdat ze snel eieren in het lichaam opbouwen.
Op de foto's lijkt het vrouwtje "leeg" te zijn, maar desalniettemin zijn de meer vrouwelijke rondingen van het buikgebied zichtbaar.
Opnieuw laten mannetjes het breedste lichaamsdeel zien in de "schouder"-regio.
Vrouwtjes hebben dat in de bovenste buikregio.
Ook hier echt goed zichtbaar: mannetjes hebben enorme buikvinnen, waarmee ze waaieren tijdens het paringsgedrag, het paren en het verzorgen van de eieren (kuit). Vrouwtjes laten ze kleiner zien en de opening tussen borstvinnen en buikvinnen is groter.

Eén kenmerk dat we nooit hebben gezien, omdat we er nooit speciaal naar hebben gekeken, verraste ons. Vrouwtjes vertonen felle oranje-gele vlekken rond het genitale gebied. De papil is hier ook ronder. De papil van het mannetje op de foto is misschien niet de beste om te vergelijken, omdat hij uit het broedseizoen lijkt te zijn. Vandaar dat zijn papil weer naar binnen is verplaatst. Wanneer mannetjes actiever worden in de richting van het kweken, vertonen ze een langere, puntigere papil, die duidelijk zichtbaar is.

Het kweken van Leporacanthicus triactis "L91" in aquaria is zeldzaam en niet gemakkelijk, maar met de juiste omstandigheden is het mogelijk. Het is belangrijk om een ​​goed koppel te vinden dat elkaar volledig accepteert. Daarnaast zijn rust en geen verstoringen nodig. Volwassenen kunnen ongeveer 200 - 300 eieren produceren. In het wild leggen ze eieren in diepe holen (tot 50 cm) tijdens het regenseizoen. Goede waterkwaliteit, lage MS en zuurstofrijk water zijn noodzakelijk voor de goede ontwikkeling van de eieren.
De jongen groeien, typisch voor Leporacanthicus, vrij langzaam en hebben altijd schoon water en een gevarieerd, eiwitrijk dieet nodig.

Hier kunt u ons kweekverslag lezen.